Swanson Ashwagandha 450Mg 100Kaps. Naturell Koenzym Q10 Forte 60 Kaps. Stawosan Stawson Q7 Krem Laurowy 150Ml - od 87,61 zł, porównanie cen w 26 sklepach. Zobacz inne Mięśnie stawy i kości, najtańsze i najlepsze oferty, opinie.
Typowe psy myśliwskie, należące do grupy zwanej płochaczami. Spaniele od wieków pomagały w polowaniach na ptactwo. Miały za zadanie odszukać i wystawić zwierzynę, a następnie czekać, aż człowiek zbliży się na tyle, aby bez problemów przykryć siecią zdobycz. Kiedy myśliwi zaczęli używać na polowaniach broni, rola spanieli trochę się zmieniła. Ich zadaniem było jedynie płoszenie i wystawianie ptactwa myśliwym. Przyjmuje się, że potomkowie spaniela byli znani już około IV w. przed naszą erą. Można było je spotkać np. w Kartaginie. Uważa się, że krajem pochodzenia spanieli jest Hiszpania. Następnie wywędrowały do Anglii oraz Francji, co pozwoliło stworzyć nowe rasy. Wiek XVI to podział rasy, na spaniele polujące na lądzie oraz w wodzie. Cocker Spaniel Amerykański, jak i odmiana angielska, mają tego samego przodka, co jest udokumentowane. Mowa o psie Obo z hodowli Jamesa Farrowa, który przyszedł na świat w 1879 roku. Dwa lata później, w USA został powołany Klub Cocker Spaniela, gdzie jednak przyjmowano wzorzec spaniela angielskiego. Dopiero w 1943 opracowano wzorzec Cocker Spaniela Amerykańskiego, który ostateczną formę przyjął w 1951 roku. Pierwszy Cocker Spaniel Amerykański pojawił się na ziemi polskiej w 1977 roku. CharakterWychowanie oraz szkolenieZdrowie rasy Cocker Spaniel AmerykańskiJak prawidłowo żywić psy rasy Cocker Spaniel AmerykańskiZabiegi pielęgnacyjneDla kogo Cocker Spaniel AmerykańskiZalety i wady psów rasy Cocker Spaniel AmerykańskiWzorzec:Cocker spaniel amerykański – grupa VIII FCI, sekcja 2, nr wzorca 167 Charakter Duży temperament, ale łagodne usposobienie, to właśnie znaki rozpoznawcze Cocker Spaniela Amerykańskiego. Psy tej rasy uwielbiają ruch, są ciekawe otaczającego je świata, to jednak należy podkreślić, że nie są zbyt absorbujące. Mimo iż przywiązuje się do opiekuna, to potrzebuje również chwil, które spędza w samotności. Spaniele na pewno nie są nerwowe, czy agresywne. Ogromnym plusem tych psów jest ich umiejętność adaptacji w nowych warunkach. Wyjazd wakacyjny, oddanie psa rodzinie, znajomym na chwilę, nie stanowi więc problemu. Psy doskonale czują się w otoczeniu dzieci, a także wśród innych psów. Trzeba jednak pamiętać, że są one przyjaźnie nastawione do nieznajomych, zatem kiepskie z nich psy obronne. Cocker Spaniel Amerykański bez problemów odnajdzie się nawet w małych mieszkaniach. Jest jednak kwestia, o której nie można zapominać. Rasa wymaga ruchu, który trzeba mu zapewnić, poprzez kilka spacerów każdego dnia. Wychowanie oraz szkolenie Spaniele to wysoki poziom inteligencji, ogromna chęć do kooperacji, łatwe w układaniu i niezwykle pojętne. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że nie są psami, które ślepo słuchają poleceń właściciela. Ważne również, aby podczas wychowania i szkolenia pamiętać o cierpliwości. Jakiekolwiek nauki, treningi nie mogą być długie i intensywne. Inaczej pies szybko się znudzi i będzie zmęczony. Należy zadbać o konsekwencję w wychowaniu spaniela, niezależnie od jego wieku. Zaniechanie pewnych działań w tej materii będzie skutkowało niezdyscyplinowaniem. Zdrowie rasy Cocker Spaniel Amerykański Na co mogą chorować Cocker Spaniele Amerykańskie? Problemem może być postępujący zanik siatkówki. Wśród rasy zdarzają się alergie, zarówno kontaktowe, jak i pokarmowe. Jak większość psów, tak i spaniele są narażone na dysplazje stawów biodrowych. Właściciel powinni również niezwykle dbać o stan uzębienia swoich pupili, gdyż może pojawić się kamień nazębny. Jak prawidłowo żywić psy rasy Cocker Spaniel Amerykański Spaniele muszą być pilnowane, jeżeli mowa o jedzeniu. To rasa, która ma ogromny apetyt, a nieumiejętne karmienie, prowadzić będzie do nadmiernego tycia. Dlatego istotne jest, aby starannie kontrolować rodzaj i ilość jedzenia, jakie dostaje nasz pies. Młode spaniele powinny otrzymywać wysokobiałkową karmę. Dorosłe psy są na diecie, która zakłada między innymi, niski poziom zawartości protein. Zabiegi pielęgnacyjne Pielęgnacja spanieli nie należy do zadań łatwych. Wymaga się regularnych zabiegów, praktycznie od pierwszych dni pobytu psa w domu. Raz w tygodniu trzeba przeprowadzić generalne rozczesywanie. Z uwagi na rodzaj sierści, po każdym spacerze, szczególnie na terenach takich jak łąki, należy usunąć wszelkie zanieczyszczenia. Spaniele wymagają nie tylko wyczesywania, ale również wyskubywania włosów z grzbietu. Dbający o swojego psa właściciel, będzie również strzygł sierść z uszu, głowy, szyi. Psy nie wymagają częstego kąpania. Wodne zabawy ze spanielem i szamponem należy zaordynować, kiedy to konieczne. Prawidłowa kąpiel wymaga dokładności, więc zajmuje sporo czasu. Dla kogo Cocker Spaniel Amerykański Cocker Spaniel to pies uniwersalny. Każdy może takiego mieć i raczej nie spotkają go z tego tytułu większe problemy. Doskonała rasa dla wszystkich początkujących. Nie potrzebuje dużo miejsca, przestrzeni, dlatego będzie dobrze sobie radził nawet w malutkich mieszkaniach. Zalety i wady psów rasy Cocker Spaniel Amerykański Co należy wiedzieć o wadach oraz zaletach rasy Cocker Spaniel Amerykański? Zaczynając od wad, warto zwrócić uwagę na fakt, że wymagają regularnej i niezwykle dokładnej (czyli czasochłonnej) pielęgnacji. Problemem jest również fakt, że podczas spacerów z upodobaniem „polują” na wszelkiego rodzaju odpadki. Na całe szczęście, spaniele mają zdecydowanie więcej zalet niż wad. Trzeba koniecznie wspomnieć, że są one niezwykle łagodne, przyjacielskie względem otoczenia. Odznaczają się przywiązaniem i tolerancją, zarówno dla ludzi, jak i innych zwierząt domowych. To psy, które potrafią adaptować się w najróżniejszych warunkach, a życie w małym mieszkaniu im niestraszne. Wzorzec: Cocker spaniel amerykański – grupa VIII FCI, sekcja 2, nr wzorca 167 Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone Wielkość: wysokość psów w kłębie 38 cm, suk 35,6 cm (tolerancja 1,3 cm w górę i w dół) Szata: jedwabista, gładka, dopuszczalna lekko falista; na głowie włos krótki i delikatny, na tułowiu średniej długości z podszerstkiem; uszy, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i ogon porośnięte dłuższą sierścią tworzącą pióra Maść: czarna i czarna podpalana; jednobarwna od jasnokremowej do ciemnoczerwonej, brązowa i brązowa podpalana; wielobarwna – dwa lub więcej dobrze oddzielonych od siebie kolorów, z których jeden musi być biały, może występować podpalanie Dojrzałość: 2 lata Długość życia: 12-15 lat Odporność na warunki atmosferyczne: odporny Koszty utrzymania: 120-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem: ok. 3500 zł PoprzedniHovawart 7 sierpnia, 2019 Wyświetlenia: 31
Napisano Wrzesień 5, 2018. Zdecydowanie na marne wydane pieniądze!! Reklama mocno sugeruje naprawę naszych komórek - to jakieś mega oszustwo!! Kamfora , Mentol główne składniki NIERasa Akita Amerykańska Akity amerykańskie to psy z natury bardzo ciche i czujne, spostrzegawcze, nieufne wobec obcych dlatego tez doskonale sprawdzają się jako psy stróżujące. Swoim wyglądem budzą uznanie i respekt. Dość niezależne, wymagają doświadczonego opiekuna. Mogą być agresywne wobec innych psów. Mają doskonałą pamięć, potrafią same doskonale się bawić ale najchętniej robią to z Swoim opiekunem. Wzorzec Rasy AKITA AMERYKAŃSKA Wzorzec FCI nr 344 – wersja angielska TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel. POCHODZENIE: Japonia. ROZWÓJ: USA. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa. KLASYFIKACJA Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych. Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy. Zarys Historii Rasy Początki historii amerykańskich akit przypominają historię akit japońskich. Od 1603 roku, w okolicy Akity, używano do walk psów akita matagi (były to średniej wielkości psy, polujące na niedźwiedzie). Od roku 1868 akita matagi krzyżowano z psami tosa i mastifami. W efekcie, gabaryty psów tej rasy zwiększyły się, lecz utracone zostały charakterystyczne cechy typu szpica. W 1908 roku zakazano walk psów; niemniej jednak zachowano tę rasę i poprawiono jej typ, czyniąc ją [jedyną] dużą japońską rasą. W efekcie, w roku 1931, dziewięciu największych i najwybitniejszych przedstawicieli rasy uznano za „pomniki przyrody”. Podczas drugiej wojny światowej (1939-1945) futer tych psów używano powszechnie do wyrobu mundurów wojskowych. Policja wydała rozkaz pojmania i konfiskaty wszystkich psów, z wyjątkiem owczarków niemieckich, do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy rasy próbowali omijać rozkaz poprzez krzyżowanie akit z owczarkami niemieckimi. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, drastycznie zmalała liczba akit; wśród ocalałych wyodrębniły się trzy niezależne typy: 1) akity matagi, 2) walczące akity, 3) akity-owczarki. Po wojnie, podczas procesu przywracania czystości rasy, krótkotrwałą, lecz ogromną popularność zdobył pies z linii Dewa – Kongo-go. Wiele akit z linii Dewa, wykazujących cechy mastiffa i owczarka niemieckiego, zostało przywiezionych do Stanów Zjednoczonych przez członków Sił Zbrojnych. Akity z linii Dewa, inteligentne i zdolne do przystosowywania się do różnego otoczenia, zafascynowały hodowców w Stanach Zjednoczonych i [w ten sposób] linia rozwinęła się poprzez wzrost liczby hodowców i wielki wzrost popularności rasy. Amerykański Klub Akity założono w roku 1956, natomiast Amerykański Związek Kynologiczny (AKC) uznał rasę (rasa uzyskała wpis do księgi hodowlanej i oficjalny status wystawowy) w październiku 1972 r. Jednakowoż, w tym czasie AKC i JKC (Japoński Związek Kynologiczny) nie uznawały wzajemnie swych rodowodów, dlatego też nie istniała możliwość wprowadzenia do programu hodowlanego nowych linii z Japonii. W związku z tym, akity w Stanach Zjednoczonych zaczęły wyraźnie różnić się od akit hodowanych w Japonii, kraju pochodzenia rasy. W Stanach Zjednoczonych ukształtował się wyjątkowy rodzaj akity, o niezmienionych od 1955 r. cechach charakterystycznych i typie. Natomiast akity w Japonii krzyżowano z akitami matagi, w celu przywrócenia pierwotnej czystości rasy. WRAŻENIE OGÓLNE: Duży, mocny, harmonijny pies o dużej masie i mocnym kośćcu. Szeroka głowa, tworząca tępo zakończony trójkąt, z głęboką kufą, stosunkowo małymi oczami i stojącymi uszami, pochylonymi do przodu niemal w jednej linii z tylną krawędzią szyi, jest charakterystyczną cechą rasy. ISTOTNE PROPORCJE • Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 9:10 u psów i 9:11 u suk. • Głębokość klatki piersiowej stanowi połowę wysokości w kłębie. • Stosunek odległości od czubka nosa do stopu do odległości od stopu do potylicy wynosi 2:3. USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT Przyjacielski, czujny, czuły, dostojny, pojętny i odważny. GŁOWA Masywna, ale harmonizująca z tułowiem, pozbawiona zmarszczek, gdy pies jest rozluźniony. Głowa, widziana z góry, tworzy tępo zakończony trójkąt. OKOLICA MÓZGOCZASZKI Czaszka: Płaska i szeroka między uszami. Płytka bruzda rozciąga się na czole. Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale niezbyt stromy. OKOLICA TWARZOCZASZKI Nos: Szeroki i czarny. Nieznaczny i rozproszony brak pigmentu dopuszczalny wyłącznie u białych psów, ale zawsze preferowany czarny [pigment]. Kufa: Szeroka, głęboka i pełna. Wargi: Czarne; nie obwisłe. Różowy język. Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Szczęka i żuchwa nie zaokrąglone, lecz tępego kształtu, mocne i silne. Mocne zęby w regularnym i pełnym uzębieniu. Preferowany zgryz nożycowy, ale dopuszczalny także cęgowy. Oczy: Ciemnobrązowe, stosunkowo małe, nie wyłupiaste, niemal trójkątnego kształtu. Obwódki oczu czarne i przylegające. Uszy: Bardzo proste, małe w stosunku do reszty głowy. Jeśli zegnie się ucho do przodu, by zmierzyć jego długość, koniec dotknie górnej obwódki oka. Uszy trójkątne, nieco zaokrąglone na końcach, szerokie u nasady, nie osadzone zbyt nisko. Widziane z boku, uszy pochylone są nad oczami do przodu, stanowiąc przedłużenie linii szyi. SZYJA: Gruba i umięśniona, z minimalnym łałokiem, dosyć krótka, rozszerzająca się stopniowo ku łopatkom. Wyraźnie łukowaty kark przechodzi harmonijnie w nasadę czaszki. TUŁÓW: Dłuższy, niż wyższy. Skóra nie przesadnie cienka, ani zbyt napięta czy luźna. Grzbiet: Poziomy. Lędźwie: Mocno umięśnione. Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka. Żebra dobrze wysklepione; dobrze rozwinięty mostek. Dolna linia i brzuch: Umiarkowanie podciągnięte. OGON: Gruby i dobrze owłosiony, wysoko osadzony, noszony nad grzbietem lub na boku, zwinięty w ¾, w całości lub podwójnie, zawsze opadający na grzbiet lub poniżej jego poziomu. Koniuszek ogona zwiniętego w ¾ opada zdecydowanie na bok. Nasada ogona gruba i mocna. Ostatni kręg ogona sięga stawu skokowego, gdy ogon jest opuszczony lub pociągnięty na dół. Włos gruby, prosty i gęsty, bez śladu pióra. KOŃCZYNY: KOŃCZYNY PRZEDNIE : Przednie kończyny o mocnym kośćcu; widziane z przodu – proste. Łopatki: Mocne i silne, umiarkowanie kątowane. Śródręcza: Nieco ukośne – tworzą kąt 15° z linią pionową. KOŃCZYNY TYLNE: Mocno umięśnione, szerokie, o kośćcu porównywalnym z kośćcem kończyn przednich. Zwykle usuwa się palce szczątkowe na tylnych kończynach. Udo: Mocne, dobrze rozwinięte; widziane z tyłu – równoległe. Kolana: Umiarkowanie kątowane. Stawy skokowe: Nisko ustawione; ani odstające, ani ustawione pod siebie. ŁAPY: Proste, kocie łapy, zwartej budowy, z grubymi opuszkami. CHÓD/RUCH : Mocny, okładający teren, z umiarkowanym wykrokiem i akcją kończyn tylnych. Tylne kończyny podążają w jednej linii za przednimi. Grzbiet pozostaje mocny, stabilny i poziomy. SZATA: WŁOS: Podwójny włos. Podszycie grube, miękkie, gęste i krótsze, niż włos okrywowy. Włos okrywowy prosty, szorstki/sztywny i nieco odstający od tułowia. Włos na głowie, dolnych partiach kończyn oraz uszach – krótki. Długość włosa na kłębie i zadzie wynosi ok. 5 cm, a więc nieco więcej, niż na reszcie tułowia, z wyjątkiem ogona, gdzie szata jest najdłuższa i najbardziej obfita. MAŚĆ: Każda maść, np. ruda, płowa, biała, etc., lub nawet pinto (łaciata) i pręgowana. Kolory są błyszczące i wyraźne, natomiast znaczenia równomierne, z maską lub strzałką, bądź bez. Białe psy (jednolitej maści) nie mają maski. Pinto (łaciate) na białym tle mają duże, równomiernie rozmieszczone łaty na głowie i więcej, niż 1/3 tułowia. Kolor podszycia może różnić się od koloru włosa okrywowego. WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Psy: 66-71 cm (26-28 cali). Suki: 61-66 cm (24-26 cali). WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. • Sucze psy / samcze suki. • Wąska lub spiczasta głowa. • Brakujący ząb (z wyjątkiem 2 P1 i/lub M3). • Niebieskie lub czarne plamy na języku. • Jasne oczy. • Krótki ogon. • Odstające lub ustawione podsiebnie łokcie. • Jakikolwiek ślad kryzy lub pióra. • Bojaźliwość lub złośliwość. POWAŻNE WADY: • Lekka masa. • Lekki kościec. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: • Agresja lub nadmierna bojaźliwość. • Całkowity brak pigmentacji nosa. Nos z niepigmentowanymi obszarami (nos motyli). • Opuszczone, wiszące lub załamane uszy. • Przodozgryz lub tyłozgryz. • Sierpowaty lub nie zwinięty ogon. • Psy poniżej 63,5 cm (25 cali); suki poniżej 58,5 cm (23 cali). Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. ————————————- PSY : MARA –SHIMAS RAINBOW IN THE DARK – “ MAGNUS ‘’ Importowany z Holandii
Plastry przeciwbólowe na stawy kolanowe. Rodzaj. plaster do cięcia. 27, 66 zł. kup 5 zł taniej. 56,66 zł z dostawą. Produkt: 30 szt. Plastry przeciwbólowe na stawy kolanowe. dostawa za 10 – 15 dni.Kolagen z ryb można stosować zarówno na stawy jak i na skórę. Wzmacnia odporność układu ruchu na kontuzje i zapobiega redukcji mazi stawowej. Według pewnej grupy badaczy kolagen rybi ma korzystny wpływ także na układ immunologiczny. Co ciekawe, wykorzystuje się go również do produkcji protez chirurgicznych i w branży fotograficznej. Leki na stawy - żele, maści, kosmetyki oraz inne preparaty na stawy · VOLTAREN EMULGEL 1% żel przeciwbólowy i przeciwzapalny 100 g · VIGANTOL krople 2 Infolinia: 22 760 09 90 Kontakt Zaloguj Rejestracja ntEy.
amerykańska maść na stawy
